ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ    ΤΡΟΧΑΙΟ  ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ  -

 ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ  ΚΑΙ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ   ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ  ΑΓΩΝΕΣ

Μετά   από  αρκετά   χρονιά   βρέθηκα  με  έναν   παλιό  οικογενειακό  φίλο  και  αφού  είπαμε  πολλά   κάποια   στιγμή   ηρθε   και  η  κουβέντα  σε   ένα   πολύ  δυσάρεστο   θέμα   τον  θάνατο  του  παιδιού  του  πριν   μερικά  χρόνια  από  τροχαίο

Χωρίς   να  ρωτώ  πολλά   πράγματα   τον   άφησα   να   μου  ανοίξει   την   καρδιά  του   μια   και  οι  φίλοι   είναι  για  να   βρησκοντε   στις   δύσκολες   στιγμές  

Του  είπα   να  μου  πει  τα   γεγονότα    αλλά   και   λεπτομέρειες   που   δεν  ήξερα   και  πραγματικά   αυτά   που  άκουσα   με  προβλημάτισαν   για  τους   ανθρώπους   αλλά   και  σοκαρίστηκα   με   την   δικαιοσύνη    και   τους   δικαστικούς   λειτουργούς .    Αφού  περάσαμε   πολλές   ώρες   μαζί    του   ζήτησα   να   μου   πει   λεπτομέρειες   και    αν  μπορώ   να   τα   αναρτήσω    στο  blog    μου ,   υποσχέθηκε   ότι   για  τα  δικαστικά  στοιχειά   θα  μου  τα   φέρει  να   τα  δω   μόνος   μου   και   να   γράψω   για  αυτά   με   πραγματικά   στοιχειά    για  τις   επιπτώσεις    στην   ζωή   του  και  της   οικογένεια   του  , θα   έπρεπε   να   βασιστώ   στα  λεγόμενα   του   και   να   τώρα   που   είμαι   εδώ   να   γραφώ   δεν   θα   προσθέσω  τίποτα   αλλά   και  δεν   θα   αλλάξω   τίποτα .

Το  τροχαίο   δυστύχημα   έγινε   σε  έναν   επαρχιακό  δρόμο   μέσα   στον   Ελλαδικό  χώρο  

(    Θα  ήθελα   να  εξηγήσω   γιατί   λέω   δυστύχημα   γιατί   όταν   χάνεις   ένα   προσφιλή   σου  άνθρωπο   είναι    δυστυχία   και   μάλιστα   με   βίαιο  τρόπο,    ατύχημα  είναι    αν   έχουμε   υλικές   ζημιές     μόνο )

Ήταν    απόγευμα    ο  νεαρός   οδηγώντας   το   σκούτερ   του   και   φορώντας   κράνος    στην   έξοδο   μιας   σχετικά   εύκολης   στροφής   συγκρούστηκε   με   ένα   επαγγελματικό   όχημα    με   αποτέλεσμα   να  χάσει  την   ζωή   του,   στον   τόπο  του   ατυχήματος    βρέθηκε   ο   πατέρας   του    σε   ελάχιστο   χρόνο    (   1   λεπτό  )

Και   με    ιδιωτικό   μέσο   μετέφερε    το   παιδί   του   στο   νοσοκομείο   οπού   μετά   από  λίγο   του  ανακοίνωσαν    ότι   δεν   μπόρεσαν   να   τον   σώσουν    και   του   ευχήθηκαν  (( να   ζήσετε   να  τον   θυμάστε  ))   μια   ευχή   που  μου  είπε   ο   φίλος   μου    για  πολύ    καιρό  την   άκουγε   από   όσους   τον  πλησίαζαν    τότε   έκανε   όρκο   όταν   βρίσκετε   σε  παρόμοια   θέση   απέναντι   σε   άλλους   να   τους   σφίγγει   το   χέρι    και   να   μην   μιλά    να   αφήνει   μέσα   από  αυτό  το  σφίξιμο   να   πέρνα   τα  αισθήματα   του

Τα   δυο   πρώτα   24ωρα     μέχρι   την   ταφή    υπήρχε   ο  κόσμος   που  μπενοβγενε   στο  σπίτι   του   μετά   που  όλοι     αποχώρισαν    και  έμεινε   η  οικογένεια   μόνη   στο   σπίτι    ένα   σπίτι   που  έμοιαζε  με   νεκροταφείο    άρχισε   να   αναρωτιέται    τι   έγινε   και  πως    και  να  μαζεύει   στοιχειά  

Μου   εξομολογήθηκε   ότι   την   άλλη   μέρα    με  το   αυτοκίνητο  του    πηγαίνοντας   στην   πόλη  για   τα   διαδηκαστηκα    προσπάθησε    να   βάλει   τέλος   στην   ζωή   του   αναπτύσσοντας     μεγάλη  ταχύτητα    και   τον   επανάφερε   στην   ζωή   η   τρίχρονη   κόρη   του   από    πίσω   και   το  παιδικό   κάθισμα    που  ήταν   δεμένη    λέγοντας   του   ότι  διψά  

Και    εγώ   αναρωτιέμαι   μήπως   δεν   ήταν   δίψα   για    νερό   αλλά   δίψα   για  την   ζωή    άραγε;;;

                                                                                     ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ